Tarihi
Oğuzlar´ın, Alkırevli boyunun, Elbeyli Türkmen aşiretine mensup yörükler tarafından kurulmuştur. Bu Türkmen aşiretine mensup Türkiye´de ve Suriye´de değişik yerleşim yerleri mevcuttur. Elbeyli İlçesi, 1040 -1157 tarihleri arasında Büyük Selçuklu İmparatorluğu hâkimiyetindeyken, sırasıyla İlhanlılar ve Dulkadiroğluları egemenliğine geçmiş, 1516´da Mercidâbık Muharebesi ile Osmanlı İmparatorluğu´nun egemenliğine geçmiştir.
Cumhuriyetin ilk yıllarında (1930) Suriye´nin Carablus kazasına bağlı bir köy iken Misak-ı Milli´den sonra Cerablus Suriye sınırları içerisinde kalınca 1931 yılında köy olarak Gaziantep´in, Kilis ilçesine bağlanmıştır. 1946 yılında, ilçe yapılan Oğuzeli´ne bağlanmış, nihâyet 1995 yılında da Kilis´in il olmasıyla ilçe olarak tekrar Kilis iline bağlanmıştır.
Elbeyli ilçesinin köy konumundayken ismi "Alimantar" idi.
Elbeyli’nin güneyinde Suriye, kuzeyinde Gaziantep merkezi, doğusunda Gaziantep’in Oğuzeli ilçesi, batısında ise Kilis ili ile sınır komşusudur.
Arazi yapısı düz ve ovadır, dağ ve tepeler bulunmamaktadır. Denizden yüksekliği 650 metre, yüzölçümü 262 km²´dir. Arazi görünüm olarak çıplak, orman ve ağaç topluluklarına rastlanmamaktadır. Arazinin bitki örtüsü genellikle otsu bitkiler yani bozkırdır.
Ekonomik durum
İlçe merkez ve köylerinde halkın büyük çoğunluğu tarımla uğraşmaktadır. İlçe halkı, geçimini büyük oranda çiftçilik ve hayvancılık ile sağlamaktadır.
Tarım
İlçemizde halkın %90´ı geçimini tarım ve hayvancılıkla temin etmektedir. Tarımdan elde edilen ortalama gelir dekar başına; buğday 200–250 kg. (sulu alanda 350–400 kg.), mercimek 100–150 kg. Antepfıstığı 100 kg. civarındadır.
İlçede tarım sektöründe 1.252 aile çalışmaktadır. 2005 Yılında 943 çiftçimiz çiftçi kayıt sistemi ve doğrudan gelir desteğine başvurmuş olup hâlen çalışmalar devam etmektedir.
Hayvancılık
Arazi yapısının düz olması nedeniyle arazilerin hemen, hemen tamamı tarım arazisi olarak kullanıldığından, hayvanların otlatılabileceği mera alanı çok az miktarda olup 600 hektar civarındadır. Hayvanların otlatılabileceği dağ, tepe, meraların az bulunması nedeniyle, İlçede hayvancılık önemli bir geçim kaynağı değildir.
Nüfûs
İlçe merkezinin nüfûsu 1.920, bağlı köylerin nüfûsu ise 4.922 olup, toplam nüfûs 6.842´dir. Nüfusun büyük çoğunluğu çiftçilikle uğraşmaktadır. İlçe merkezinde ve köylerinde genel olarak Türkçe kullanılmakta, az sayıda ilçe sâkini Arapça ve Kürtçe de konuşmaktadır.
Eğitim Durumu
İlçe merkezinde 2006-2007 eğitim ve öğretim yılında, 1 ilköğretim okulu, 1 lise, 1 anaokulu, 1 halk eğitim merkezi bulunmaktayken, llçeye bağlı köylerde 8 ilköğretim okulu hâlen faaliyetine devam etmektedir.
İlçemiz merkezindeki tek anaokulunda 65 öğrenci eğitim görmektedir.
İlçede toplam öğrenci sayısı 1402’dir.
İlçe okullarında görev yapan öğretmen sayısı ise 68’dir.
Okuma yazma bilenlerin nüfusa oranı %95´dir.
İlçede, sinema, tiyatro, kütüphane bulunmamaktadır.
